Lieve vrienden en familie,
Het is alweer ruim 6 maand geleden dat Roelof en ik in het Nijmeegs stadhuis elkander eeuwige trouw in voor- en tegenspoed hebben beloofd. Mensen vragen me hoe dit voelt. Tja, voor mij is er niks veranderd. Alleen voor de buitenwereld maakt het nogal verschil. Ik realiseer me ook wel, dat het best bijzonder is dat 2 mannen trouwen, alleen denk ik daar nooit bij na. Gelukkig is het voor mij normaal dat 2 mensen van hetzelfde geslacht kunnen trouwen. En ik realiseer me ook, dat er wereldwijd maar enkele tienduizenden homostellen getrouwd zijn. En daar zijn we er dus ook één van. Voor ons is er eigenlijk niks veranderd. Het enige verschil is, dat we elkanders achternaam gekregen hebben. Ik heet nu officieel Gunsing-Weekhout. En ik gebruik deze nieuwe achternaam ook trouw. Ik heb, waar mogelijk, ook mijn achternaam dus laten veranderen.
In de afgelopen 6 getrouwde maanden zijn we op huwelijksreis geweest naar Hawaii. Echt prachtge eilanden. Het allermooist vond ik Maui eigenlijk toch wel. Wat een prachtige natuur daar, inclusief de mooie vogels, waterschildpadden en natuurlijk de indrukwekkende bultruggen. Ik denk dat mijn mooiste moment van de huwelijksreis was op het strand. We stonden naast elkaar op het strand te kijken naar de oceaan toen we 100 meter voor ons bultruggen zagen spelen. We hebben elkaars hand vastgepakt en daar zwijgend misschien wel een half uur gestaan. We hebben zoveel mooie momenten gehad, maar deze was misschien wel de allermooiste. We hebben in ieder geval enorm genoten en over 10 jaar willen we terug.
De rest van het afgelopen jaar heb ik last gehad van mijn nekhernia. Deze was eind juni, begin juli eigenlijk zo goed als over maar eind juli kwam ‘ie weer in alle hevigheid terug. Naar de huisarts gegaan en gezegd dat ik een grondig onderzoek wou. De beste man heeft me doorverwezen naar een neuroloog en die heeft een MRI-scan gemaakt. Daar kwam uit, dat ik een beste hernia heb tussen wervel 6 en 7. Over 2 weken terug naar de neuroloog en als het dan niet over is, stuurt hij me door naar de neurochirurg, die zal gaan opereren. Nog even afwachten. Ik vind een operatie heel erg spannend, maar constant pijn hebben is ook geen pretje. Op het moment is Roel ook ziek. Hij heeft Pfeiffer (infectie net gehad) en is dus vreselijk moe en houdt alles wat hij doet maar maximaal 2 uur vol. Dan moet hij echt weer gaan slapen. Dus wat de gezondheid betreft heeft het getrouwde leven ons niet zoveel geluk gebracht. Maar op alle andere vlakken gelukkig wel hoor 🙂
Nog 3 maandjes en dan staat de kerstboom weer in onze huiskamer. Ik ben een echt wintermens, dus ben eigenlijk wel blij dat de zomer nu bijna voorbij is. Ik vind het fijn hoor, om op een fijne zomeravond met een biertje of fijn glas wijn buiten te zitten. Maar de lange, donkere winteravonden met kaarslicht en goede TV vind ik ook erg fijn. Maar nog fijner aan de winter vind ik de kou. Geef mij maar sneeuw, ijs, gure wind en forse vorst. En dan de kaarsjes aan, warme chocomelk en een goed glas rode wijn. Ik word blij van deze gedachten.
Lieve mensen, ik zal echt proberen wat vaker weer een blogje te schrijven en jullie zo van mijn gedachten en bezigheden op de hoogte te houden.
Liefs, Benno