That’s like… sooooo cute! Het zou zomaar uit de mond van een willekeurige Amerikaan kunnen komen, die je zomaar in de lift aanspreekt. De omgangsvormen in de VS zijn op z’n minst apart. Overbeleefd en onnatuurlijk geïnteresseerd. Althans, zo komt het op mij als nuchtere Europeaan over. Na twee dagen krijg je door, dat “hi, how are you doing?” niet echt een vraag is, die een uitgebreid of eerlijk antwoord behoeft, en ook kan worden afgedaan met een soortgelijke wedervraag. Maar doe je het toch, bij die willekeurige vreemdeling voor of achter je in de rij, dan ontdek je een interessant stukje volksaard: deze social talk is een onderdeel van de Amerikaanse cultuur en trots. In een land dat niet zo’n bijster lang cultureel verleden heeft – en dientengevolge werkelijk álles dat maar ouder is dan ca. 75 jaar uitgebreid tentoonspreid als ‘heritage’, ‘historical’ of op z’n minst als ‘Americana’ – hebben gecultiveerde beleefdheidsvormen en social talk de gapende culturele kloof tussen de US of A en de rest van wereld toegedekt. Kom dus als in historie gemarineerde Europeaan niet aan de alhier geldende normen en stoor je er ook niet aan, want dan heb je een vervelende tijd. Doe je wél lekker mee, en zet je van tijd tot tijd een brede glimlach op en verhul je vooral je Hollandse accent niet, dan kun je verrassend leuke ontmoetingen hebben. Misschien blijf je je afvragen, hoe ‘echt’ die ontmoetingen uiteindelijk waren, maar ja, in dit land van superlatieven geldt dat sowieso voor alles wat je hoort of ziet. De ‘reality filters’ draaien hier toch al overuren ;-). Zodadelijk gaan we dineren bij een Japans restaurantje… ben heel benieuwd, wat dát ons weer gaat brengen – that’s like… soooo karaoké ???
